Vogelrijke Polder; Groen is het gras van Schellingerland

Op het eerste gezicht alleen maar graslanden, maar vergis je niet. De Oosterender polder is belangrijk voor velen en heeft een rijke historie. Bijna elk weiland heeft een naam, meestal verwijzend naar de geschiedenis ervan. Zoals Finnen, van oorsprong onbedijkte weidegronden op de kwelders, waar vaak vee aan een roop (touw) liep. Of weiland De Stins, te herkennen aan de grasheuvel - een stinswier, waar in de dertiende eeuw de Stins, een stenen wachttoren, van de familie Popma stond.

Aan de voet van de dijk herinneren drie voormalige wielen (kolken) - het Aaster, Wester en Roanewiel - als stille getuigen aan dijkdoorbraken. De Terschellinger polder is ook een thuis voor duizenden broedende weidevogels. In het voorjaar is het een prettige kakofonie als je over een polderpad loopt. Grote kans dat een grutto of een tureluur een stukje met je meevliegt om de boel in de gaten te houden. Verstopt in het hoge gras liggen vast een paar eieren. Veel boeren proberen zo laat mogelijk te maaien om de jonge weidevogels een overlevingskans te geven. Samen met de Vogelwacht Terschelling worden tellingen gedaan.

Onder de naam Polderpracht zijn er in samenwerking met Vogelbescherming Nederland duurzame initiatieven opgezet om de polder bloemen vogelrijk te houden en waar kan te versterken. In de wintermaanden doen meer dan 12.000 rotganzen (beschermd en mogen niet bejaagd worden) de polder aan. Ze kunnen zich ongestoord vol eten aan poldergras, zodat ze met mooie hangkonten vol vetreserves de reis van meer dan vierduizend kilometer naar Siberië in het voorjaar kunnen maken.

Op de kruising van de Perkweg wordt jaarlijks op 1 mei om 19.00 uur het vuur ontstoken voor het meivuur, opgebouwd door inwoners van Oosterend. Aardappels aan ijzerdraad poffen hoort erbij!

Geschreven door Eilandmeisje